ယမကာလုလင္

 ခုလို သၾကၤန္နား နီးလာျပီဆို ရြာမွာ အလွဴအတန္းေတြ ၊ ရွင္ေလာင္းေတြ မ်ားလာပါျပီ ။ တစ္ခ်ဳိ ့က်ေတာ့လည္း သၾကၤန္ေရွ့ ၊ တစ္ခ်ဳိ ့က်ေတာ့လည္း သၾကၤန္ေနာက္ပိုင္း ႏွစ္သစ္မွာေပါ့ ။ ရြာမွာ ရွင္ျပဳရတာ ေတာ့ အေပွ်ာ္ဆံုးပဲ ။ ျမိဳ ့မွာလို ဟန္ေဆာင္ တာေတြ မရိွဘူး ၊ အားလံုးကရိုးရိုးသားသားေလးေတြ ။ မရိွ ရင္ ေတာင္မွ ရိွတာေလးနဲ ့ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးတတ္တာ ရြာ ဖက္ကလူေတြ ပါပဲ ။ သားရွင္ ေတြ သူ ့တုိ ့ကေလးကို ရွင္မျပဳခင္ တစ္ႏွစ္ေလာက္အလို ကတည္းက အစစ ၊ အရာရာကို ျပင္ဆင္ထားတတ္က်တယ္ ။ စပါး ေလွာင္စရာရိွတာ ေလွာင္ ၊ အရက္ခ်က္ျပီး ေျမျမဳပ္စရာရိွတာျမဳပ္ ၊ အသားအတြက္ဆိုလည္း  ႏြားဘယ္ႏွစ္ေကာင္ ၊ ဝက္ ဘယ္ႏွစ္ေကာင္ သံုးမယ္ဆို ရင္ လိုသေလာက္ ရွာထားျပီးသား ။ ရွင္မျပဳခင္တစ္ႏွစ္ေလာက္ အလိုကတည္းက အားလံုးစီစဥ္ထားတတ္ၾကတာ ပါ ။ တစ္ရြာလံုးကိုလည္း အသိေပးထားပါတယ္ ။ ဒါမွ သက္တူရြယ္တူကေလးေတြ အားလံုး အတူတူ ပါေအာင္လို ့ပါ ။ မတတ္ႏိုင္တဲ့လူေတြကိုလည္း ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္တဲ့ လူေတြက ကူညီေပးၾကပါတယ္ ။

အင္းရွင္ျပဳခါနီး ကေလးေတြ ေက်ာင္းပိတ္ျပီ ၊ စာေမးပြဲေျဖျပီး ျပီဆိုတာနဲ ့ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို အပ္ တာပါပဲ ။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ဘုနး္ၾကီးေက်ာင္းသားေတြ လုပ္ ၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာအိပ္ ။ ညဖက္ဆို ဘုရားစာရြတ္ ။ သိသင့္သိထိုက္တာေတြကို သင္ေပးပါတယ္ ။ ရြာမွာက ထံုးစံက ဘုန္းၾကီးေတြ ဆြမ္းခံမၾကြဘူးဗ် ။ မနက္ေစာေစာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာပဲ ဆြမ္းထမင္း ၊ ဟင္းေတြ လာေလာင္းလွဴက်တာ ။ ဒီေတာ့ ဘုန္းၾကီးေနာက္လိုက္ျပီး ဆြမ္းခ်ဳိင့္ဆြဲစရာလည္း မလိုဘူး ။ ည စာ ကိုေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ကို ျပန္စားၾကရတာပါ ။ ဘုန္းၾကီးမွ ညစာ မစားတာကို ေနာ့ :D ။ ရွင္ျပဳျပီဆုိလည္း ၇ ရက္ ၇ ညေတာင္မွ ဗ် ။ တစ္ေန ့  တစ္ေန ့ စားလိုက္ ေသာက္လိုက္နဲ ့ဘာမွကို မလုပ္ရတာ ။ ျမိဳ ့မွာလုိ ကား မစီးဘူး ၊ ျမင္းမစီးဘူး ။ ဘာစီးလည္း ဆုိေတာ့ လူစီးတယ္ေခၚမလား ၊ ဘယ္လိုေခၚမလည္း မေျပာတတ္ဘူး ရွမ္းလို ကေတာ့ လည္ပင္းစီးတယ္ေခၚတာပဲ ။

တစ္ေန ့ရြာကို မနက္တစ္ေခါက္ ပတ္ ျပီးရင္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေျခာက္ခါ ခုနစ္ခါေလာက္ ပတ္ ေနတာ ။ ျပီးရင္ ျပန္နား ၊ ညေနပိုင္းဆို တစ္ေခါက္ ထပ္ ပတ္ ရြာကို ၊ ျပီးရင္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို ေျခာက္ခါ ခုနစ္ခါ ေလာက္ျပန္ပတ္ ၊ျပီးရင္ ျပန္နား ။ တစ္ရက္ကို တစ္အိမ္ ၊ အဲ့ခ်ိန္ဆို တစ္ရြာလံုး မီးခိုးတိတ္ပဲ ။ အလွဴလုပ္တဲ့အိမ္မွာပဲ လုပ္ကူ ၊ မနက္စာ  ညစာ ရပ္ေဝး ၊ ရပ္နီးက ဧည့္ေတြ လည္းလာစားၾကတာေပါ့ဗ်ာ ။ ရွင္ေလာင္းကို ထိန္းတဲ ့အပ်ဳိ ၊ လူပ်ဳိေတြ ရိွေသးတယ္ ။ ရွင္ေလာင္းခိုင္းတာမွန္သမွ် လုပ္ေပးရတာ ။ ဒါေလးစားခ်င္တယ္ ဆို လုပ္ေပးရ ၊ ဟိုဟာေလးပ ါစားခ်င္တယ္ဆုိ လုပ္ေပးရနဲ ့ဇိမ္ကို က်ေနတာ ( ခုေနမ်ား အဲ့ဘဝ ေလးကို ျပန္လြမ္းပါ ့ ဘာမွမလုပ္ရဘူး :D )









 ဒီလို မ်ဳိးစီးတာကို ဂုတ္ခြစီးတယ္ ေခၚမလား ၊ လည္ပင္းစီးတယ္ေခၚမလား :P ။ေအာက္မွာလည္း ၾကည့္ပါဦး ဗီဒီယို ဖိုင္ေလးနဲ ့တင္ေပးထားတယ္ ။ ရွမ္းအေခၚ ကြ်ဲလူးတယ္လို ့ေခၚပါတယ္ ။ ရွင္ေလာင္း အေဖေတြ၊ ဦးေလးေတြ၊  အမ်ဳိးေတြ ျပီးေတာ့ ခင္ရာမင္ရာ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအေဖၚေတြ ၊ ရြာကာလသားေတြ စုေပါင္းျပီး ကြ်ဲလူးေနတာပါ ။ ကြ်ဲလူးတယ္ဆိုတာက ေျမျပင္ေပၚ ေရေလာင္းလုိက္တာပါ ။ အဲ့ေပၚကို ကြ်ဲရြံလူးသလို လူးလိမ့္ျပီး ေပွ်ာ္ရႊင္ၾကရတာပါ ။ ဘာေၾကာင့္ဒီလိုလုပ္မွနး္ေတာ့မသိပါဘူး ၊ ရြာျပန္မွပဲ ေမးၾကည့္ေတာ့မယ္ ။ ျပီးေတာ့ အရက္ ၊ ဘီယာ ဆိုလည္း ေဘးကေန ဂါလံ ပံုးေတြနဲ ့ဆြဲထားတဲ့လူရိွတယ္ ။ ၾကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ ေသာက္ ၊ ျပီးရင္ လူးလိမ့္ တစ္ရြာလံုး အေပွ်ာ္ေတြ ကူးစက္တဲ ့ေန ့ေတြ ေပါ့ဗ်ာ ။ အိုက္ခီေလာက္လည္း မိန္းမ ရျပီဆုိေတာ့ ၊ သားေလးမ်ားေမြးလာ လို ့ကေတာ့ အစစအရာရာ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရပါေတာ့မယ္ ။ ခုေတာ့ မုန္ ့ဆီေၾကာ္က ဘယ္ဆီေနမွန္းမသိေသးဘူး သေရကေတာ့အရင ္က်ထားရတယ္ :D အဲ့အခ်ိန္က်ရင္ လာႏိုင္တဲ ့ေမာင္ႏွမ အားလံုးကို ဖိတ္ပါ့မယ္ ။ မလာႏိုင္တဲ့လူေတြလည္း အားမငယ္ပါနဲ ့ပံုေတြ ပို ့ေပးမွာပါ ၊ ျပီးမွ အလွဴေငြ ေလးေတြ ထည့္ေပါ့ :P








သူငယ္ခ်င္း အိုက္ဟိန္း ပို ့ေပးလာတဲ ့ရြာကရွင္ျပဳတဲ ့ပံုေလးေတြပါ ။ အင္တာနက္ လိုင္းမေကာင္းေတာ့ရသေလာက္ေလးပဲ တင္လိုက္ရတာ ။ ေဝေဝ ဆာဆာနဲ  ့တင္ခ်င္တာ ဗ် ။ ခုေတာ့ သူ ့ေက်းဇူးေၾကာင့္ ရြာက ဓေလ့ ထံုးစံကို အနည္းအက်ဥ္းတင္ျပေပးလုိက္ရပါတယ္ ။ ေနာက္မွ ေမာင္ရွင္ေလာင္း ဘဝ အေၾကာင္းကို စံုေအာင္ေရးျပပါအုန္းမယ္ဗ်ာ ။ ေက်းဇူး အိုက္ဟိန္း ။