ယမကာလုလင္

အိုက္ခီေလာက္

အိုက္ခီေလာက္

ေန ့စြဲတစ္ေန ့ေက်ာ္ျဖတ္လို ့သြားလိုက္တုိင္း
ငါ့စိတ္မွာသတိရေနမိတယ္
ငါမက္တဲ့အိမ္မက္နင္ျပဳစားလိုက္
ဘဝေတြမ်ားစြာၾကားထဲ
မြတ္သိပ္ကြ်မ္းေလာင္ျခင္းေတြပူေလာင္ျခင္းေတြ
ေကာင္းကင္ေအာက္မွာႏွစ္ျမဳပ္လိုက္

မဆံုႏိုင္ေတာ့တဲ့ဒီႏႈတ္ခမ္းသားေတြ
ျပန္ျပီးျပံဳးျပလိုက္ဖို ့ငါခက္ ခဲ
ငါ့စိတ္ေတြတိမ္စိုင္လိုလြင့္ေမ်ာဆဲပဲ
ေနဝင္ခ်ိန္ေတြေစာမ်ားေနသလား
ဟိုးအေဝးက အျပာေရာင္လြင္ျပင္ဟာ
တြယ္ယာမဲ့ေနတယ္

ရင္ထဲ ကြက္လပ္ေတြခ်ည္းပဲ နင္ထားခဲ့တာ
ေလလြင့္သြားတဲ့ငါ့အိမ္မက္ေတြ
ဝိုးတစ္ဝါးနဲ ့နင္ဖမး္စားေနတာလား
စိတ္ဓာတ္ေတြသာ နာက်င္ကုန္ဆံုးလို ့
ငါတစ္ေယာက္တည္းနာက်င္စြာခံစား
လြမ္းေမာေနတဲ့အခ်ိန္ေတြေလ

မင္းသိမလား ငါ့လြမ္းဆြတ္တဲ့ညေတြ
အိမ္မက္မ်ားစြာ ငါဖန္တီးလို ့အိမ္မက္ထဲ
မင္းတစ္ေယာက္တည္း ပဲေလ
နင္ယံုမလား ငါႏွလံုသားဟာမွားယြင္းခဲ့လို ့
မွားယြင္းျခင္းေတြသာငါရရိွလို ့
နင္ကို ငါဆံုႏိုင္ခြင့္မရိွေတာ့ဘူး
တမ္းတမိသူ ငါ အရူးလမ္းခြဲသြားသလိုပဲ ...........

သတင္းေတြဖတ္ရတာစိတ္၀င္စားလို႔ လိုက္ဖတ္ျဖစ္တယ္ ။ ဒီထဲကမွ စိတ္ဝင္စားတာက ႏိုင္ငံေရးသတင္းေတြပါ ။ ဘာေၾကာင့္ဆို ကုိယ့္ႏိုင္ငံမွာျဖစ္ေနတာ ကိုလည္းစိတ္ဝင္စားတယ္ ၊ ႏိုင္ငံျခားက သတင္းေတြလည္း ဖတ္ပါတယ္ ။ ကိုယ္ႏိုင္ငံသတင္းကုိေတာ့ အဖတ္မ်ားပါတယ္ ။ ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအေၾကာင္းစိတ္ဝင္စားတဲ့လူလာေမးရင္ အဆင့္သင့္ေျဖႏိုင္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားတာပါ ။ သိသေလာက္မွတ္သေလာက္နဲ ့ပဲ ေဖာက္သည္ခ်ရတာေပါ့ ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအေၾကာင္းမွမသိရင္ ၊ နားမလည္ရင္ ႏိုင္ငံျခားသားေတြရဲ ့ကဲရဲ ့ေလွာင္ေျပာင္တာခံရမယ္ဆိုတာ မွတ္ထားမိပါတယ္ ။ သူ ့တို ့ကိုယ္တိုင္ကေတာင္ ကုိယ့္ႏိုင္ငံအေၾကာင္း စိတ္ဝင္စားေနရင္ ျမန္မာလူမ်ဳိးျဖစ္တဲ ့ အေနာ့တို ့ကိုယ္ႏိႈက္က ပို ျပီးစိတ္ဝင္စားဖို ့မေကာင္းဘူးလား ဗ်ာ ။

ဘေလာက္ေတြ လိုက္ဖတ္ေတာ့လည္း မ်ားေသာအားျဖင့္စစ္နဲ ့ပက္သက္တာကိုေရးတာနည္းပါတယ္ ။ ေတာင္ေပၚသား အိမ္မွာေတာ့ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္ စစ္ေၾကာင့္ျပည္သူေတြ ဒုကၡေရာက္တာကို ကိုယ္ခ်င္းစာစြာနဲ ့ေရးထားတာကိုဖတ္ရပါတယ္ ။ ေျပာရရင္ အေနာ့ကိုယ္တိုင္က ငယ္ကတည္းက မတည္ျငိမ္တဲ့ေနရာေဒသမွာၾကီးလာတဲ့လူပါ ။ ဒုကၡေတြ ဘယ္ေလာက္ေရာက္တယ္ဆုိတာ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္ ။ ေသာင္းက်န္းသူ လာရင္တစ္မ်ဳိး ၊ စစ္တပ္က ရြာထဲဝင္ရင္ တစ္မ်ဳိး နဲ ့မ်က္ႏွာကိုႏွစ္ဖက္ ခ်ဳိေသြးရတယ္ ။

နယ္ေျမမေအးခ်မ္းေတာ့ ျပည္သူ ့ေတြ ဒုကၡေရာက္တာအလြန္ပါပဲဗ်ာ ။ ျပီးေတာ့ေသာင္းက်န္းသူရြာထဲဝင္ရင္ အရြယ္ေရာက္ကေလးေတြ ေခၚျပီး စစ္ထဲထည့္တယ္ ။ စစ္တပ္လာေတာ့လည္း ေပၚတာ ဆြဲတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ငယ္တုန္းကမွတ္မိေနေသးတယ္ ။ ေသာင္းက်န္းသူလာရင္ ရြာကအရြယ္ေရာက္လူၾကီးေရာ လူၾကီးေပါက္စေရာ ေတာထဲ ဝင္ေျပးျပီးပုန္းေနၾကရတယ္ေလ ။ မိန္းမသားေတြနဲ ့သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြပဲ အိမ္မွာက်န္ေနခဲ့တတ္ၾကတယ္ ။ ေျပးမလြတ္တဲ့လူဆို ေခၚတဲ့အထဲပါသြားျပီ ။ ဒီလိုပဲ စစ္တပ္လာရင္လည္း ေျပးတာေျပးေတာ့ ။ မေျပးလို ့ကေတာ့ ေပၚတာထမ္းတဲ့အထဲပါျပီပဲ ။ အဲ့လိုေျပးေနရခ်ိန္ဆို လူေတြ အိပ္စရာမရိွေတာ့ ေတာင္ေပၚမွာရိွတဲ့ယာတဲဆီ သြားေနရတယ္ ။သံုးေလးရက္ေလာက္ ျဖစ္သလိုအိပ္ ၊ ျဖစ္သလိုရွာၾကံစားၾကနဲ ့ အေျခအေနေကာင္းျပီဆိုမွ ရြာထဲကို ျပန္ဝင္ရဲတာ ။ စစ္တိုက္တာက သူ ့တို ့ဟာသူ ့တုိ ့တိုက္ၾကတာဗ်ာ ။ ၾကားထဲက ေျမဇာပင္ျဖစ္ရတာက ရြာသူ ၊ရြာသားေတြ ။ စစ္ကိုေၾကာက္လို ့ထြက္ေျပးတဲ့လူေတြ ၊ ဒုကၡကို မခံစားႏိုင္ေတာ့ အမ်ားဆံုးလုပ္တဲ့အလုပ္ ကေတာ့ ထိုင္းကို ဝင္ေျပးၾကေတာ့ မိတစ္ကြဲ ၊ ဖတစ္ကြဲနဲ ့ရင့္နင့္စရာေကာင္းလွပါတယ္ ဗ်ာ ။ ထိုင္းမွာလည္းေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနရတယ္မထင္ပါဘူးဗ်ာ ။

စစ္တိုက္တာက သူ ့တို ့ဟာသူ ့တို ့လြတ္လြတ္လပ္လပ္တိုက္ၾကတာမဟုတ္ဘူး ။ ၾကားထဲက ျပည္သူ ့ေတြ ပဲဒုကၡေရာက္တာ ။ ရြာကို မီးရႈိ ့တာေတြ ဖတ္လိုက္ရျပန္ေတာ ့ ဘယ္သူ ့လက္ခ်က္မွန္းမသိေပမယ္ ့ ၾကားထဲက ျပည္သူ ့ေတြဒုကၡေရာက္ျပီဆိုတာ ေသခ်ာသေလာက္ျဖစ္ေနျပီ ။ ေတာထဲကေနတဲ့ရွမ္းေတြ ဆိုပိုဆုိးတယ္ဗ်ာ ။ျမန္မာစကားမတတ္ေတာ့ ဘာေျပာေျပာနားမလည္ ။ သူ ့တို ့ေန၇ာကို ဖယ္ခိုင္းျပီးတစ္ျခားေနရာသြားေနေတာ့ ပိုဆိုးျပီေပါ့ဗ်ာ ။ ေနစရာအိမ္မရိွ ၊ ေဆြမရိွ ၊ မ်ဳိးမရိွနဲ ့ စကာားလည္းမတတ္ ။ စာမသင္ရေတာ့ စာကိုလည္းနားမလည္ ။ ေရးတတ္ ၊ ဖတ္တတ္လည္းမရိွနဲ ့ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္တယ္ဗ်ာ ။ ရြာကေနေမာင္းထုတ္ျပီး ရြာမီးရိႈ ့ေတာ့ေနစရာလည္းမရိွေတာ့ဘူး ။ ျမိဳ ့ကို ေမာင္းထုတ္ေတာ့ ျမိဳ ့မွာဘယ္မွာသြားေနက်မလည္းဗ်ာ ။ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖို ့ကလည္း အရင္းအႏွီးမရိွ ။ အရင္းအႏွီးရွိေစအုန္း စာမတတ္ေတာ့ ၊ စာမသင္ရေတာ့ လူလိမ္ပဲခံရမွာေသခ်ာတယ္ ။ ျပီးေတာ့သူ ့တုိ ့ခမ်ာ မိရိုးဖလာ အနီးအနားပတ္ဝန္းက်င္ပဲသြားလာဖူးတာ ငယ္စဥ္ကတည္းကဆိုေတာ့ ေတာ ေတြ ၊ ေတာင္ေတြထဲမွာပဲၾကီးလာေတာ့ ျမိဳ ့မွာဘယ္လိုအစဥ္ေျပမလည္းဗ်ာ ။ ထြန္စရာလယ္လည္းမရိွ ၊ ယာလည္းမရိွ ဘယ္လိုအစဥ္ေျပႏိုင္မလည္း စဥ္းစားသာၾကည့္ၾကပါေတာ့ ၊ ပိုက္ဆံအစဥ္ေျပတဲ့လူနည္းစု တစ္ခ်ဳိ ့ေတာ့ ေဆြမ်ဳိးေတြရိွတဲ့ေနရာဆီေျပာင္းေနၾကတာေပ့ါဗ်ာ ။

ေဆြမရိွ ၊ မ်ဳိးမရိွ သက္ၾကီးရြယ္အုိနဲ ့ ကေလးငယ္ေတြေတာ့ လက္ဝါးေလးတစ္ျဖန္ ့ျဖန္ ့နဲ ့ေတာင္းရမ္းစားေနတာကို ၾကည့္ျပီး ရင္နာမဆံုးပါဘူး ။ အရင္က မေတြ ့မျမင္ဖူးတာေတြ ၊ ျမင္ေနရေတာ့ သူ ့တို ့ကိုသနားမိတယ္ ။ ထမင္းဆိုင္ ေဘးနားမွာ ရစ္သီရစ္သီလုပ္ျပီး ဆိုင္ရွင္လစ္ရင္ လစ္သလို ဝင္ေတာင္းတတ္တာကိုေတြ ့ေတာ့ သနားစိတ္ကပိုမ်ားေနတတ္တယ္ ။ ရင္ထဲမွာလည္းမေကာင္းေတာ့ စားခ်င္စိတ္လည္းမရိွေတာ့ဘူး ။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ အလွဴျပဳေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ကိုယ့္ကလည္းေသေဌးမဟုတ္ဘူးေလ ။ လက္နက္အားကိုးနဲ ့ႏိုင္ထက္စီးနင္းျပဳတဲ့လူေတြကိုပဲ အျပစ္တင္မိတာအခါခါပါပဲ ။ သူ ့တို ့ေၾကာင့္မို ့ဒီလိုေတြျဖစ္ေနရတာေလ ။ ဘယ္သူ ့ကို အားကိုးလုိ ့အားကိုးရမွန္းမသိဘူး ။ က်ားေၾကာက္လို ့ရွင္ၾကီးကိုး ၊ ရွင္ၾကီးက က်ားထက္ဆိုး ဆိုသလို ပဲ ေနထိုင္ေနရတဲ့တိုင္းရင္းသားေတြ ၊ ေတာသူ ၊ ေတာင္သားေတြ ဘဝမ်ား ဆိုးလိုက္တာ ။

သူ ့တို ့ဘဝေလးေတြ ဘယ္ေတာ့မ်ားေအးခ်မ္းမလည္း လို ့ေတြးမိတာလည္း အခါခါပဲ ။ မိစံုဖစံုဘယ္ေတာ့မ်ားစံုႏိုင္ၾကမလည္းလို ့။ ျပီးေတာ့ သတင္းတစ္ခုဖတ္မိပါတယ္ ။ ထိုင္းမွာ ေရြ ့ေျပာင္းေနထိုင္တဲ ့ရွမ္းတိုင္းရင္းသားမိဘမ်ားကေနေမြးလာတဲ့ ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္းပါ ။ ကေလးငယ္ေလးက စကၠဴေလယာဥ္ပစ္ရာမွထူးခြ်န္လို ့ဂ်ပန္က ျပိဳင္ပြဲဝင္ဖို ့ေခၚထားခံရတဲ့ကေလးပါ ။ မိဘမ်ားကေတာ့ ဘာမွမသိပါဘူး ။ အလုပ္လုပ္ဖို ့ပဲသိေနျပီး သူ ့တုိ ့သားအေၾကာင္းဖုန္းဆက္ေမးတာကိုေတာင္မွ ဘာေၾကာင့္သူ ့တို ့ဆီဖုန္းဆက္ျပီး သူ ့တို ့သားအေၾကာင္းကိုေမးလည္းဆိုတာမသိပါဘူး ။ တရားမဝင္ေနထိုင္တာဆုိေတာ့ အဖမ္းခံရမွာပဲေတြးေၾကာက္ေနမိတာနဲ ့တူပါတယ္ဗ်ာ ။ က်န္တာဘာဆိုဘာမွမသိတဲ့အရိုးခံတိုင္းရင္းသားေတြပါ ။ ဒီလိုမိဘကေနေမြးလာတဲ့ ကေလးငယ္ေလး ၊ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာလူမ်ဳိး တစ္ေယာက္ကို ဂ်ပန္ကေတာင္ ျပိဳင္ပြဲဝင္ဖို ့ဖတ္ေခၚခံရတာ ဂုဏ္ယူဖို ့ေကာင္းတယ္ဗ်ာ ။ ဒီလိုလူမ်ဳိးျမန္မာျပည္မွာ ရိွေနရင္ ႏိုင္ငံဂုဏ္ေဆာင္မယ္လူ ။ စစ္ေၾကာင့္ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ရင္းနဲ ့ခုေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံကိုယ္စားျပဳျဖစ္သြားရရွာျပီ ။

အိုက္ခီေလာက္