ဝါသနာတဲ့ေလ
2:43 AM
ေမြးရပ္ေျမညီအစ္ကိုက ေတာ့လုပ္ခ်လိုက္ျပန္ျပီ ေအးေဆးေနတာကို မနာလိုတာလားမသိဘူး :p ဘယ္သူ ့ရိွမလည္း ေတာင္ေပၚသား ေပါ့ တပ့္စ္သြားေလရဲ ့မေရးမေန၇အမိန္ ့တဲ့ေလ ။ မေ၇းတာလည္းၾကာျပီဆိုေတာ့ ေခါင္းစဥ္ေလးေတာ့ေပၚလာတာေပါ့ေလ အပ်င္းထူေနတာ ေရးဖို ့ကို အကို ၊ အမ ေတြကလည္း မေရးတာၾကာေတာ့အျမင္မၾကည္ေတာ့ဘူး ေန ့တိုင္းလာဆူေနက်တယ္ ။ အကိုေတြ အမေတြ ငမူးကိုခ်စ္တာျမင္ေတာ့လည္း အားရေက်နပ္စရာပါပဲ ေက်းဇူးပါပဲ အကိုတို ့အမတို ့ရယ္ ။ ခုေတာ့ လည္းမေနသာေတာ့ပါဘူးေရးအုန္းမွပဲ ။
ငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ မွတ္မိေနေသးတယ္ အစားၾကီးတဲ့ဝါသနာေလ ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အမ်ားၾကီးစားလိုက္ရမွ။ဒါေပမယ့္စားျပီးတိုင္းျပန္အန္တတ္တဲ့အက်င့္ကပါလာေရာ ။ ေကာက္ညင္းစားျပီးတိုင္းဗိုက္နာတတ္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္လည္းအစားၾကီးေတာ့ စားတာပဲ ။ တစ္ခါကလည္း အိမ္က ဧည့္သည္အတြက္ ဖရဲသီးကိုျပင္ထားတယ္ ။ စားကလည္းစားခ်င္ တစ္ဝဲလည္လည္နဲ ့ရစ္သီရစ္သီလုပ္ေနတာ ဖရဲသီးေဘးနားမွာ ။ အိမ္ကလူကလည္းမေနသာေတာ့ယူစားဆိုေတာ့ စားလိုက္တာ အငမ္းမရ အတင္းကိုဆြဲေတာ့တာ အဲ့မွာနင္ျပီးမ်က္လံုးေတာ့ျပဴးထြက္လာသလားေအာက္ေမ့ရတယ္ ။ အသက္ရႈလည္းမဝဘူး ျမိဳ ခ်လည္းမရ အတင္းျမိဳခ်တာပဲမရဘူး ။ အသက္ရႈလည္းမဝဘူး လည္ဝမွာတစ္ေနတာ ငတ္ၾကီးကလည္းက်ေနတာကို ျဖည္းျဖည္းျခင္းစားလည္းရတာကို ခုေတာ့အငမ္းမရသြင္းခါမွ တစ္ေနျပီ ။ ေနာက္ဆံုးမရေတာ့မွအန္ထုတ္ရတယ္ ။ နည္းနည္းၾကီးလာေတာ့ ေၾကာက္သြားျပီ ။
ေက်ာင္းတက္ရင္ ေပ်ာ္တယ္ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့သိုင္းကရူးလာေရာ ။ အျခင္းျခင္းသိုင္းကစားတယ္ ။ အားရင္ သိုင္းကြက္ထုတ္ေနတတ္တယ္ ။ အဆင္ေျပခ်င္ေတာ့ အိမ္ေဘးမွာသိုင္းဆရာတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္ ။ ညတိုင္းသူ ့ဆီသိုင္းသြားသင္တယ္ ။ ကီထိုင္တာလည္းပါတာေပါ့ ။ ေညာင္းလိုက္တာမေျပာနဲ ့ေတာ့ ။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့အကြက္ေတြထုတ္ေပါ့ ။ သိုင္းေျပာင္းျပန္ဆိုတာလည္းပါေသး :p အိမ္မွာလည္းညီအကိုဝမ္းကြဲေတြနဲ ့ခ်ရတာေျပာမေနနဲ ့ေတာ ့။ အဲလိုနဲ ့တစ္ျဖည္းျဖည္းၾကီးလာေတာ့ ေဂၚလိီ ရိုက္တယ္ အံစာတံုးဖက္လွည့္လာေရာ ။ ဖဲလည္းရိုက္တတ္တာ ေလးတန္းႏွစ္ေပါ့ ။ အထင္မၾကီးပါနဲ ့တြမ္တီးဝမ္း ပါ အေပ်ာ္ေဆာ့တာေလ ။ သေရပင္ပစ္တာကေန လိုင္းေျပာင္းလိုက္တာ ။ စံုပါတယ္ ရာသီကစားနည္းနဲ ့ပဲ ဝါသနာက တစ္ခုျပီးတစ္ခု ပါေနတာေလ ။ ျပီးေတာ့စက္ဘီးလည္းျပိဳင္စီးတာဝါသနာပါတယ္ ။ ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ဆို စက္ဘီးျပိဳင္စီးက်တယ္ေလ ။ ကံေကာင္းလို ့ေျခလက္မက်ိဳးတာေျပာရမယ္ ။ စက္ဘီးစီးရင္လည္းအေကာင္းမစီးဘူး အဖြဲ ့လိုက္ က်ဴရွင္သြားတက္တဲ ့ဆရာမ လမ္းထဲက ေခြးဆိုးတစ္ေကာင္ကိုစျပီးမွေျပးက်တာ ေနာက္က်တဲ့ေကာင္သြားေပါ့ းD စြန္လြတ္တဲ့အခ်ိန္လည္း စြန္ခ်ိန္ ။ေလတံခြန္ေပါ့ဗ်ာ ။ ဂ်င္ေပါက္တဲ့အခ်ိန္ဆိုဂ်င္ ။ သေရပင္ပစ္ခ်ိန္ဆိုလည္းသေရပင္ ။ ေဂၚလီခ်ိန္ဆိုလည္းေဂၚလီခ်ိန္ ။ အရြယ္ကလည္းတစ္ျဖည္းျဖည္းၾကီးလာတယ္ ငါးတန္းေရာက္ေတာ့ မီးပံုးပ်ံကိုဝါသနာပါေနျပီ ။ မီးပံုးပ်ံလုပ္တာကိုသေဘာက်လာတယ္ ။ အားရင္ မီးပံုပ်ံပံုဆြဲေနတယ္ ။ ေက်ာင္းစာအုပ္ထဲမွာ မီးပံုပ်ံပံုခ်ည္းပဲ ။ မီးရႈဳးရိွက္တာလည္းဝါသနာပါလာတယ္ ။ မီးဆရာ ( ငမူးတို ့ေဒသအေခၚ ) ျဖစ္ခ်င္လာေရာ ။ ယမ္းေတြေထာင္းက် မီးပံုးပ်ံလုပ္က်ေပါ့ ေပ်ာ္ဖို ့ေကာင္းလာတယ္ ။ ေဘးအိမ္ကလည္း လူပဲ့မီး မီးဆရာ ဦးဖိုးေထာင္ကလည္း သင္ေပးတယ္ ။ ယမ္းေထာင္းတာေကာင္းလြန္းလို ့ကံေကာင္းလို ့လက္မီးမေလာင္တာ ။ မီးျခစ္ဆံကိုေထာင္းတာေလ အဟတ္ ေတြးရင္ေၾကာက္တယ္ ။ ရွစ္တန္းေရာက္ေတာ့လူက ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ ့ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ကာလေပါ့ ။ ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့ရြာျပန္ေတာ့ ငါးကိုဖမ္းတာဝါသနာပါလာေရာ ။ ေခ်ာင္းထဲမွာသူငယ္ခ်င္းေတြတစ္အုပ္နဲ ့ငါးဖမ္းက်တယ္ ။ ငါးကိုမိုင္းနဲ ့ခြဲျပီးပစ္တာ ။ ေက်ာက္ခဲမိုင္းခြဲတဲ ့ယမ္းေတာင့္ပဲ တရုတ္ကလာတာ ။ မိုင္းကို မီးရိႈ ့ ျပီးေရထဲပစ္ခ်လိုက္ရင္ခဏေလးပဲ ဝုန္းဆိုျပီး ေရေတြဖြာထြက္လာျပီးရင္ ေ၇ေပၚမွာငါးေတြေပါေလာေပါေလာေပၚေနျပီဆိုေရထဲဒိုင္ဗင္ထိုးျပီး ဆယ္တာပဲ ။ အဲ့ေရကူးတာလည္းဝါသနာပါတယ္ဗ် ။ ခုထိပဲ ေရကူးတာေတာ့ဝါသနာပါတာ ။ အင္းေလးထဲေတာင္ဆင္းကူးတာ ။ ေတာင္ၾကီးဆည္ ၊ ဟိုပံုးဆည္ ၊ လြိဳင္လင္ေရကန္ ၊ နမ့္ဆန္ ကနမ့္တိမ္းေခ်ာင္း ၊ ကြန္ဟိန္းက ျမစ္ေတြ သံလြင္ျမစ္ေတြ ေရေတြ ့တိုင္းကူးတာပဲ ။ တစ္ခါက အင္းထဲသယ္ရင္းနဲ ့အတူသြားလည္တာေပါ့ ။ သူ ့အိမ္က နမ့္ပန္ရြာမွာ ၊ ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားနည္းနည္းေက်ာ္ေလာက္ပါ ။ အိမ္ကလည္း ေရထဲမွာေဆာက္ထားတာဆိုေတာ့ ေရာက္ေရာက္ျခင္းေရကကူးခ်င္လာတယ္ ။ အားလံုးေပါင္းက ရွစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ကူးခ်င္ေနက်ျပီ ။ ဒါနဲ ့ေရအရင္ကူးမယ္ဆိုျပီး အားလံုး အိမ္ေပၚကေန ခုန္ျပီး ကူးက်တာေပါ့ ။ ေရငုပ္တဲ့သူ ့ကငုပ္နဲ ့ေပ်ာ္စရာေတာ့ေကာင္းသား ။ အဲ့မွာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က က်န္ေနတယ္ မကူးေသးဘူး ။ အိမ္ေပၚမွာေစာင့္ျပီးၾကည့္ေနတာ သူ ့ျမင္လိုက္တယ္ ေပါေလာေပါေလာနဲ ့ခ်ီးတံုးေမ်ာပါလာတာကိုမေျပာဘူး ။ ငမူးတို ့ကလည္း ေရငုပ္ျပီးျပန္အတက္ ေတြ ့ပါေလေရာမ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္တည့္တည့္မွာ ဝါဝါေလးနဲ ့အဟီး ။ ဘယ္ေျပာေကာင္းမလည္း အေပၚကိုဘယ္လိုျပန္ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူး ။ ဒီလိုနဲ ့ကိုးတန္းေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္ကိုဝါသနာပါလာေရာ ။ ဆိုင္ကယ္ျမင္ရင္အငမ္းမရေတာ့ဘူး ။ ဆိုင္ကယ္ျပင္တာလည္းဝါသနာပါလာတယ္ ။ ေက်ာင္းသြားရင္ ေက်ာင္းမတက္ေသးရင္ေက်ာင္းေဘးကဆိုင္ကယ္ဆိုင္မွာ သြားျပီး ေလ့လာတာေပါ့ ။ ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းေခါက္မွ ေက်ာင္းထဲဝင္တာ ။ ဆိုင္ကယ္ဘယ္ေလာက္စုတ္စုတ္ စက္ႏိုးမရပါဘူးဆိုတဲ ့ဆို္င္ကယ္ ငမူးနဲ ့ေတြ ့ရင္ ႏိုးတာပဲ ။ အဲေလာက္ထိ ဝါသနာက ပါတာ မရအရ ျပင္တာ ။ ခုထိလည္းဝါသနာပါတုန္းပဲ ။ ေရကူးနဲ ့ဆိုင္ကယ္ေပါ့ ။ ရြာမွာလည္း ဆိုင္ကယ္ျပင္ဆိုင္မရိွေတာ့ ကိုယ့္ဆိုင္ကယ္ကို ျပင္တာေပါ့ ။ အကိုေတြကလည္း ဆိုင္ကယ္တကၠစီ ဆြဲတာဆိုေတာ့ မသိတာေမးလည္းသူ ့တို ့ကသင္ေပးတာေပါ့ ။ ဆိုင္ကယ္ေဆးမႈတ္တာကအစ အားလံုးတတ္လာတယ္။ အိမ္ကဆိုရင္ ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့လို ့အတင္းကို ေျပာယူရတယ္ ။ ကားထက္ဆိုင္ကယ္ကိုပို ဝါသနာပါလာတယ္ ။ ဆယ္တန္းျပီးေတာ့ ရြာေရာက္တာနဲ ့ဆိုင္ကယ္တကၠစီဆြဲတာပဲ ။ ဝါသနာကလည္းပါ ဆိုေတာ့ ေ၇ထဲငါးကိုလြတ္ေပးသလိုပဲ ေပ်ာ္လိုက္တာမွ ေျပာမေနနဲ ့ေတာ့ ။ တရုတ္ျပည္နယ္စပ္ ပန္ဆန္းလည္းေရာက္တယ္ ။ အဖြဲ ့လိုက္သြားက်တာေလ ။ တာခ်ီလိတ္လည္းေရာက္တယ္ ။ မိုင္းလားလည္းေရာက္တယ္ ။ အစံုေရာက္တယ္ ။ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းရင္လည္းျပိဳင္စီးက်တယ္ ။ ေလာင္းေၾကးနဲ ့ေလ ။ ေနာက္က်တဲ့လူ က စားေသာက္ဆိုင္ေရာက္ရင္ အရက္ တိုက္ေၾကးေပါ့ ။ လမ္းကလည္း ေတာလမ္းဆိုေတာ ့ေႏြရာသီဆိုရင္ ဖုန္တစ္လံုးလံုးနဲ ့ မိုးတြင္းဆိုလည္း ဗြက္ေတြ ေပါ့ ။ အဲ့လို ေပ်ာ္ရာကေန ပ်က္လာတယ္ လူ က ။ အေပ်ာ္ျပီးေတာ့အပ်က္ဆိုတာမွန္တာပဲ ။ အေပါင္းအသင္းကလည္းစံုေတာ့ မဟုတ္တာ အကုန္တတ္လာတယ္ ။ မိန္းမ ကိစၥ ကလြဲရင္ အားလံုးတတ္လာတယ္ ။ အိမ္ကလည္း ရြာမွာဆက္ေနရင္ ပ်က္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး ။ နယ္ႏွင္ဒဏ္ေပးလိုက္တာ ခုထိပါပဲ ။ ရြာျပန္ရင္ အမ်ားဆံုး သံုးလ ထက္ပိုမေနရ ။ ထိန္းမရေတာ့တဲ့အဆံုး အမေတာ္ရိွရာ ႏုိင္ငံရပ္ျခားဆိုတာကို ေရာက္လာေတာ့တာပဲ ။
ခုေတာ့လိမ္မာလ်က္နဲ ့ဝါသနာပါတဲ့ဆိုင္ကယ္ကိုေလ့လာေနဆဲေပါ့ ။ ကိုယ့္ဆီမွာမရိွတဲ ့ဆိုင္ကယ္ေတြကို ၾကည့္ျပီးအားက်ေနတယ္ ။ ဝါသနာ ပါတာက ေတာ့ မီးပံုးပ်ံရယ္ ၊ မီးဆရာရယ္ ၊ ေရကူးရယ္ ၊ဆိုင္ကယ္နဲ ့ ယမကာေလးျဖစ္ပါေၾကာင္း ။ဝါသနာပါခဲ့တာေလးေတြကို ေရးတတ္သလို ေရးလိုက္ပါေၾကာင္း ။ ေက်နပ္က်မွာပါ အကိုတို ့အမတို ့းD
အိုက္ခီေလာက္
ငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ မွတ္မိေနေသးတယ္ အစားၾကီးတဲ့ဝါသနာေလ ။ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အမ်ားၾကီးစားလိုက္ရမွ။ဒါေပမယ့္စားျပီးတိုင္းျပန္အန္တတ္တဲ့အက်င့္ကပါလာေရာ ။ ေကာက္ညင္းစားျပီးတိုင္းဗိုက္နာတတ္တယ္ ။ ဒါေပမယ့္လည္းအစားၾကီးေတာ့ စားတာပဲ ။ တစ္ခါကလည္း အိမ္က ဧည့္သည္အတြက္ ဖရဲသီးကိုျပင္ထားတယ္ ။ စားကလည္းစားခ်င္ တစ္ဝဲလည္လည္နဲ ့ရစ္သီရစ္သီလုပ္ေနတာ ဖရဲသီးေဘးနားမွာ ။ အိမ္ကလူကလည္းမေနသာေတာ့ယူစားဆိုေတာ့ စားလိုက္တာ အငမ္းမရ အတင္းကိုဆြဲေတာ့တာ အဲ့မွာနင္ျပီးမ်က္လံုးေတာ့ျပဴးထြက္လာသလားေအာက္ေမ့ရတယ္ ။ အသက္ရႈလည္းမဝဘူး ျမိဳ ခ်လည္းမရ အတင္းျမိဳခ်တာပဲမရဘူး ။ အသက္ရႈလည္းမဝဘူး လည္ဝမွာတစ္ေနတာ ငတ္ၾကီးကလည္းက်ေနတာကို ျဖည္းျဖည္းျခင္းစားလည္းရတာကို ခုေတာ့အငမ္းမရသြင္းခါမွ တစ္ေနျပီ ။ ေနာက္ဆံုးမရေတာ့မွအန္ထုတ္ရတယ္ ။ နည္းနည္းၾကီးလာေတာ့ ေၾကာက္သြားျပီ ။
ေက်ာင္းတက္ရင္ ေပ်ာ္တယ္ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့သိုင္းကရူးလာေရာ ။ အျခင္းျခင္းသိုင္းကစားတယ္ ။ အားရင္ သိုင္းကြက္ထုတ္ေနတတ္တယ္ ။ အဆင္ေျပခ်င္ေတာ့ အိမ္ေဘးမွာသိုင္းဆရာတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္ ။ ညတိုင္းသူ ့ဆီသိုင္းသြားသင္တယ္ ။ ကီထိုင္တာလည္းပါတာေပါ့ ။ ေညာင္းလိုက္တာမေျပာနဲ ့ေတာ့ ။ ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့အကြက္ေတြထုတ္ေပါ့ ။ သိုင္းေျပာင္းျပန္ဆိုတာလည္းပါေသး :p အိမ္မွာလည္းညီအကိုဝမ္းကြဲေတြနဲ ့ခ်ရတာေျပာမေနနဲ ့ေတာ ့။ အဲလိုနဲ ့တစ္ျဖည္းျဖည္းၾကီးလာေတာ့ ေဂၚလိီ ရိုက္တယ္ အံစာတံုးဖက္လွည့္လာေရာ ။ ဖဲလည္းရိုက္တတ္တာ ေလးတန္းႏွစ္ေပါ့ ။ အထင္မၾကီးပါနဲ ့တြမ္တီးဝမ္း ပါ အေပ်ာ္ေဆာ့တာေလ ။ သေရပင္ပစ္တာကေန လိုင္းေျပာင္းလိုက္တာ ။ စံုပါတယ္ ရာသီကစားနည္းနဲ ့ပဲ ဝါသနာက တစ္ခုျပီးတစ္ခု ပါေနတာေလ ။ ျပီးေတာ့စက္ဘီးလည္းျပိဳင္စီးတာဝါသနာပါတယ္ ။ ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ဆို စက္ဘီးျပိဳင္စီးက်တယ္ေလ ။ ကံေကာင္းလို ့ေျခလက္မက်ိဳးတာေျပာရမယ္ ။ စက္ဘီးစီးရင္လည္းအေကာင္းမစီးဘူး အဖြဲ ့လိုက္ က်ဴရွင္သြားတက္တဲ ့ဆရာမ လမ္းထဲက ေခြးဆိုးတစ္ေကာင္ကိုစျပီးမွေျပးက်တာ ေနာက္က်တဲ့ေကာင္သြားေပါ့ းD စြန္လြတ္တဲ့အခ်ိန္လည္း စြန္ခ်ိန္ ။ေလတံခြန္ေပါ့ဗ်ာ ။ ဂ်င္ေပါက္တဲ့အခ်ိန္ဆိုဂ်င္ ။ သေရပင္ပစ္ခ်ိန္ဆိုလည္းသေရပင္ ။ ေဂၚလီခ်ိန္ဆိုလည္းေဂၚလီခ်ိန္ ။ အရြယ္ကလည္းတစ္ျဖည္းျဖည္းၾကီးလာတယ္ ငါးတန္းေရာက္ေတာ့ မီးပံုးပ်ံကိုဝါသနာပါေနျပီ ။ မီးပံုးပ်ံလုပ္တာကိုသေဘာက်လာတယ္ ။ အားရင္ မီးပံုပ်ံပံုဆြဲေနတယ္ ။ ေက်ာင္းစာအုပ္ထဲမွာ မီးပံုပ်ံပံုခ်ည္းပဲ ။ မီးရႈဳးရိွက္တာလည္းဝါသနာပါလာတယ္ ။ မီးဆရာ ( ငမူးတို ့ေဒသအေခၚ ) ျဖစ္ခ်င္လာေရာ ။ ယမ္းေတြေထာင္းက် မီးပံုးပ်ံလုပ္က်ေပါ့ ေပ်ာ္ဖို ့ေကာင္းလာတယ္ ။ ေဘးအိမ္ကလည္း လူပဲ့မီး မီးဆရာ ဦးဖိုးေထာင္ကလည္း သင္ေပးတယ္ ။ ယမ္းေထာင္းတာေကာင္းလြန္းလို ့ကံေကာင္းလို ့လက္မီးမေလာင္တာ ။ မီးျခစ္ဆံကိုေထာင္းတာေလ အဟတ္ ေတြးရင္ေၾကာက္တယ္ ။ ရွစ္တန္းေရာက္ေတာ့လူက ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုနဲ ့ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ကာလေပါ့ ။ ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့ရြာျပန္ေတာ့ ငါးကိုဖမ္းတာဝါသနာပါလာေရာ ။ ေခ်ာင္းထဲမွာသူငယ္ခ်င္းေတြတစ္အုပ္နဲ ့ငါးဖမ္းက်တယ္ ။ ငါးကိုမိုင္းနဲ ့ခြဲျပီးပစ္တာ ။ ေက်ာက္ခဲမိုင္းခြဲတဲ ့ယမ္းေတာင့္ပဲ တရုတ္ကလာတာ ။ မိုင္းကို မီးရိႈ ့ ျပီးေရထဲပစ္ခ်လိုက္ရင္ခဏေလးပဲ ဝုန္းဆိုျပီး ေရေတြဖြာထြက္လာျပီးရင္ ေ၇ေပၚမွာငါးေတြေပါေလာေပါေလာေပၚေနျပီဆိုေရထဲဒိုင္ဗင္ထိုးျပီး ဆယ္တာပဲ ။ အဲ့ေရကူးတာလည္းဝါသနာပါတယ္ဗ် ။ ခုထိပဲ ေရကူးတာေတာ့ဝါသနာပါတာ ။ အင္းေလးထဲေတာင္ဆင္းကူးတာ ။ ေတာင္ၾကီးဆည္ ၊ ဟိုပံုးဆည္ ၊ လြိဳင္လင္ေရကန္ ၊ နမ့္ဆန္ ကနမ့္တိမ္းေခ်ာင္း ၊ ကြန္ဟိန္းက ျမစ္ေတြ သံလြင္ျမစ္ေတြ ေရေတြ ့တိုင္းကူးတာပဲ ။ တစ္ခါက အင္းထဲသယ္ရင္းနဲ ့အတူသြားလည္တာေပါ့ ။ သူ ့အိမ္က နမ့္ပန္ရြာမွာ ၊ ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားနည္းနည္းေက်ာ္ေလာက္ပါ ။ အိမ္ကလည္း ေရထဲမွာေဆာက္ထားတာဆိုေတာ့ ေရာက္ေရာက္ျခင္းေရကကူးခ်င္လာတယ္ ။ အားလံုးေပါင္းက ရွစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ ကူးခ်င္ေနက်ျပီ ။ ဒါနဲ ့ေရအရင္ကူးမယ္ဆိုျပီး အားလံုး အိမ္ေပၚကေန ခုန္ျပီး ကူးက်တာေပါ့ ။ ေရငုပ္တဲ့သူ ့ကငုပ္နဲ ့ေပ်ာ္စရာေတာ့ေကာင္းသား ။ အဲ့မွာ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က က်န္ေနတယ္ မကူးေသးဘူး ။ အိမ္ေပၚမွာေစာင့္ျပီးၾကည့္ေနတာ သူ ့ျမင္လိုက္တယ္ ေပါေလာေပါေလာနဲ ့ခ်ီးတံုးေမ်ာပါလာတာကိုမေျပာဘူး ။ ငမူးတို ့ကလည္း ေရငုပ္ျပီးျပန္အတက္ ေတြ ့ပါေလေရာမ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္တည့္တည့္မွာ ဝါဝါေလးနဲ ့အဟီး ။ ဘယ္ေျပာေကာင္းမလည္း အေပၚကိုဘယ္လိုျပန္ေရာက္သြားမွန္းမသိဘူး ။ ဒီလိုနဲ ့ကိုးတန္းေရာက္ေတာ့ ဆိုင္ကယ္ကိုဝါသနာပါလာေရာ ။ ဆိုင္ကယ္ျမင္ရင္အငမ္းမရေတာ့ဘူး ။ ဆိုင္ကယ္ျပင္တာလည္းဝါသနာပါလာတယ္ ။ ေက်ာင္းသြားရင္ ေက်ာင္းမတက္ေသးရင္ေက်ာင္းေဘးကဆိုင္ကယ္ဆိုင္မွာ သြားျပီး ေလ့လာတာေပါ့ ။ ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းေခါက္မွ ေက်ာင္းထဲဝင္တာ ။ ဆိုင္ကယ္ဘယ္ေလာက္စုတ္စုတ္ စက္ႏိုးမရပါဘူးဆိုတဲ ့ဆို္င္ကယ္ ငမူးနဲ ့ေတြ ့ရင္ ႏိုးတာပဲ ။ အဲေလာက္ထိ ဝါသနာက ပါတာ မရအရ ျပင္တာ ။ ခုထိလည္းဝါသနာပါတုန္းပဲ ။ ေရကူးနဲ ့ဆိုင္ကယ္ေပါ့ ။ ရြာမွာလည္း ဆိုင္ကယ္ျပင္ဆိုင္မရိွေတာ့ ကိုယ့္ဆိုင္ကယ္ကို ျပင္တာေပါ့ ။ အကိုေတြကလည္း ဆိုင္ကယ္တကၠစီ ဆြဲတာဆိုေတာ့ မသိတာေမးလည္းသူ ့တို ့ကသင္ေပးတာေပါ့ ။ ဆိုင္ကယ္ေဆးမႈတ္တာကအစ အားလံုးတတ္လာတယ္။ အိမ္ကဆိုရင္ ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့လို ့အတင္းကို ေျပာယူရတယ္ ။ ကားထက္ဆိုင္ကယ္ကိုပို ဝါသနာပါလာတယ္ ။ ဆယ္တန္းျပီးေတာ့ ရြာေရာက္တာနဲ ့ဆိုင္ကယ္တကၠစီဆြဲတာပဲ ။ ဝါသနာကလည္းပါ ဆိုေတာ့ ေ၇ထဲငါးကိုလြတ္ေပးသလိုပဲ ေပ်ာ္လိုက္တာမွ ေျပာမေနနဲ ့ေတာ့ ။ တရုတ္ျပည္နယ္စပ္ ပန္ဆန္းလည္းေရာက္တယ္ ။ အဖြဲ ့လိုက္သြားက်တာေလ ။ တာခ်ီလိတ္လည္းေရာက္တယ္ ။ မိုင္းလားလည္းေရာက္တယ္ ။ အစံုေရာက္တယ္ ။ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းရင္လည္းျပိဳင္စီးက်တယ္ ။ ေလာင္းေၾကးနဲ ့ေလ ။ ေနာက္က်တဲ့လူ က စားေသာက္ဆိုင္ေရာက္ရင္ အရက္ တိုက္ေၾကးေပါ့ ။ လမ္းကလည္း ေတာလမ္းဆိုေတာ ့ေႏြရာသီဆိုရင္ ဖုန္တစ္လံုးလံုးနဲ ့ မိုးတြင္းဆိုလည္း ဗြက္ေတြ ေပါ့ ။ အဲ့လို ေပ်ာ္ရာကေန ပ်က္လာတယ္ လူ က ။ အေပ်ာ္ျပီးေတာ့အပ်က္ဆိုတာမွန္တာပဲ ။ အေပါင္းအသင္းကလည္းစံုေတာ့ မဟုတ္တာ အကုန္တတ္လာတယ္ ။ မိန္းမ ကိစၥ ကလြဲရင္ အားလံုးတတ္လာတယ္ ။ အိမ္ကလည္း ရြာမွာဆက္ေနရင္ ပ်က္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး ။ နယ္ႏွင္ဒဏ္ေပးလိုက္တာ ခုထိပါပဲ ။ ရြာျပန္ရင္ အမ်ားဆံုး သံုးလ ထက္ပိုမေနရ ။ ထိန္းမရေတာ့တဲ့အဆံုး အမေတာ္ရိွရာ ႏုိင္ငံရပ္ျခားဆိုတာကို ေရာက္လာေတာ့တာပဲ ။
ခုေတာ့လိမ္မာလ်က္နဲ ့ဝါသနာပါတဲ့ဆိုင္ကယ္ကိုေလ့လာေနဆဲေပါ့ ။ ကိုယ့္ဆီမွာမရိွတဲ ့ဆိုင္ကယ္ေတြကို ၾကည့္ျပီးအားက်ေနတယ္ ။ ဝါသနာ ပါတာက ေတာ့ မီးပံုးပ်ံရယ္ ၊ မီးဆရာရယ္ ၊ ေရကူးရယ္ ၊ဆိုင္ကယ္နဲ ့ ယမကာေလးျဖစ္ပါေၾကာင္း ။ဝါသနာပါခဲ့တာေလးေတြကို ေရးတတ္သလို ေရးလိုက္ပါေၾကာင္း ။ ေက်နပ္က်မွာပါ အကိုတို ့အမတို ့းD
အိုက္ခီေလာက္
အဲ..အဲ..အဲ..ဝါသနာကလည္း ပါတတ္လိုက္တာ..ကုန္ေတာ့မယ္..
သိုင္းေၿပာင္းၿပန္က်င့္နည္းေလး အကို႔ကိုသင္ေပးပါအံုး..
နင္ေအာင္စားႏိုင္တဲ့သူကို နင္ေအာင္ေကၽြးအံုးမယ္..
အမ်ားႀကီးေကၽြးမယ္မထင္နဲ ့..နည္းနည္းေလးကိုနင္ေအာင္ခြံ႔ထားမွာ
အကိုလဲ ကားထက္ဆိုင္ကယ္ကိုပိုႀကိဳက္တယ္..မီးပံုပ်ံလုပ္တာကိုေတာ့ဝါသနာပါတယ္..
စိတ္ဝင္စားတာပါ..ငါးဖမ္းေတာ့မလုပ္ခ်င္ဘူး..
ဝါသနာေလးေတြကစိတ္ဝင္စားစရာ..ရယ္စရာေကာင္းေအာင္ေရးထားတယ္..
ဖတ္လို ့ေကာင္းပါတယ္..ညီေလးငမူးရဲ ့ဝါသနာေတြကိုမွတ္ထားပါတယ္..
ေတြ ့ရင္မီးပံုပ်ံလုပ္ခိုင္းအံုးမယ္..ေခ်ာင္းေတြ..ၿမစ္ေတြမွာ ဘီယာေသာက္ရင္းေရကူးႀကမယ္ကြာ..ေနာ္
ခင္မင္တဲ့
ဖိုးစိန္
၀ါသနာေတြ ဖတ္သြားတယ္ဗ်ိဳ႕ ေတာ္ေသးတယ္ အစားမက္တာေတာင္ ခုထိ အသက္ရွင္ေသးတယ္ အဟား ဖရဲသီး မစားနဲ႕ ေနာက္တခါ ဒူးရင္းသီးကုိ အခြံပါစား ပုိေကာင္းတယ္ ဟီးး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ အကုိေရ
ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ႔ ၀ါသနာေတြပါပဲ။ ေသခ်ာတာ တခုကေတာ့ စူဇကာ ၀င္စားတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ေနာက္ အစားအေသာက္ဆင္ျခင္ပါ။:P
အင္းး.ဦးဖိုးစိန္နဲ႔ ေရတူတူကူးမယ္ဆိုေတာ့ဒါလဲ ေသခ်ာပါတယ္။
ဟို...၀ါ၀ါအတံုးေလးက ပါးစပ္ထဲ တန္းေနမွာ :)))
လာလည္ပါတယ္--ရွမ္းေလးေရ--
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ--